Fibromialgia: jak lepiej radzić sobie z bólem.

Fibromialgia jest chorobą przewlekłą, której objawy są niezwykle różnorodne. Jej obraz kliniczny jest tym bardziej mylący, że może być kojarzona z innymi patologiami (szczególnie z chorobami reumatycznymi).
Głównym objawem jest ból stawów i mięśni. Pacjenci często skarżą się, że “wszędzie ich boli”. Ból zlokalizowany jest głównie w okolicy kręgosłupa (szyja, barki, biodra), ale może również dotyczyć stóp, dłoni lub twarzy. Choroba ta nie ma specyficznych cech, dlatego trudno jest postawić diagnozę.
Innymi częstymi dolegliwościami są zmęczenie, zaburzenia snu, a także silny dyskomfort podczas stania. Na poziomie psychologicznym, lęk i depresja są głównymi objawami.
Do tej pory, mimo sformułowania kilku hipotez, nadal nie wiadomo, co jest przyczyną choroby. Rozproszony ból, słabo wyjaśniony przez zaburzenia psychologiczne, wydaje się odzwierciedlać zaburzenia w przekazywaniu bólu. Zaobserwowano, że istnieje wzrost reakcji mózgu na ból u osób dotkniętych chorobą, jak również zaburzenia w niektórych hormonów we krwi. Nawet jeśli nurt myśli medycznej sugeruje, słusznie, że może to być choroba autoimmunologiczna, nie wykonuje się badania krwi, które potwierdziłoby diagnozę.

Diagnozowanie fibromialgii.

Złożoność tej patologii i brak wiedzy na jej temat są źródłem niezrozumienia, zarówno dla pacjentów, jak i lekarzy.
Jeśli ty lub ktoś z twoich bliskich cierpi na fibromialgię, prawdopodobnie słyszałeś słowa “psychogenna”, “funkcjonalna” i “psychosomatyczna”. Być może dali ci odczuć, że nie jesteś traktowany poważnie. Słowa te nie są zamierzone przez lekarza, aby zaprzeczyć rzeczywistości Twojego stanu. Kontekst psychologiczny i emocjonalny wpływa na tolerancję bólu i może być wystarczający do wywołania reakcji fizycznych. Na przykład, gdy stres drastycznie zwiększa potrzebę pójścia do łazienki. Prawdopodobnie istnieje podobny mechanizm i to właśnie oznaczają słowa “psychogenny”, “psychosomatyczny” czy “czynnościowy”.
Ponadto, przepisywanie leków przeciwdepresyjnych może budzić wątpliwości. Jest on szczególnie brany pod uwagę, gdy chorobie towarzyszy depresja, lub gdy podejrzewa się neuropatyczne pochodzenie bólu. Oznacza to, że pochodzi on z dysfunkcji samych nerwów. Niektóre leki przeciwdepresyjne (“trójcykliczne”) mogą być wtedy skuteczne, ale z ryzykiem wystąpienia istotnych skutków ubocznych.
Wreszcie, złożoność fibromialgii może generować prawdziwą fazę “diagnostycznego błądzenia”, bardzo niepokojącą dla pacjentów. Diagnoza jest często stawiana przez reumatologa, który jest wzywany jako druga linia obrony, gdy lekarz prowadzący wyeliminował inne hipotezy. Nie należy jednak wpadać w panikę: w przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów sugerujących chorobę należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem pierwszego kontaktu!

Jak można leczyć fibromialgię?

Nawet jeśli dokładne przyczyny fibromialgii nie są jeszcze znane i nie istnieje radykalne leczenie, pewne działania mogą przynieść rzeczywiste korzyści.

1. Stosowanie leków.
   Twój lekarz ogólny lub reumatolog będzie Twoim najlepszym sprzymierzeńcem. Nadal brakuje jasnych wytycznych dotyczących środków przeciwbólowych w tym zakresie. W rzeczywistości, doświadczenie Twojego lekarza i unikalna wiedza na temat Twojego przypadku, Twojej tolerancji na leki i Twojej historii czynią go najlepszym decydentem. Zaleca się jednak ograniczenie stosowania leków anksjolitycznych (benzodiazepin), które zaburzają cykl snu (który jest już mniej efektywny w przypadku fibromialgii).
2. Wsparcie psychologiczne.
   Podstawowe znaczenie ma również wsparcie psychologiczne. Czasami pacjent zgłasza wstrząs emocjonalny, znaczny stres, zmartwienia zawodowe lub rodzinne i ważne jest, aby nie lekceważyć tego aspektu. Cenną pomoc możesz znaleźć u swojego lekarza ogólnego, ale pożądane jest bardziej regularne wsparcie: możesz wtedy skonsultować się z psychoterapeutą. Ponadto, poinformowanie rodziny o tym temacie może pomóc im lepiej zrozumieć, przez co przechodzisz. Ponadto, ból i trudności w wykonywaniu czynności społecznych często popychają pacjentów do izolowania się. Może to prowadzić do depresji, która jeszcze bardziej pogarsza fibromialgię.

Dbaj przede wszystkim o siebie!

Na szczycie listy środków łagodzących ból znajduje się aktywność fizyczna. Fibromialgia zmniejsza zdolność do wysiłku. Umiarkowana intensywność, łagodna i pozbawiona wstrząsów aktywność, wprowadzana stopniowo do codziennego życia, może pomóc w odzyskaniu sprawności i walce z bólem oraz utratą samodzielności. Dobrym początkiem może być 45 minut codziennego spaceru. Jeśli lekarz zasugeruje fizykoterapię, nie wahaj się poprosić o informacje na temat ćwiczeń, które możesz wykonywać również w domu.
Zabiegi w spa raz lub dwa razy w roku w przypadku niektórych pacjentów również przynoszą realne korzyści i łagodzą ból, przynajmniej w perspektywie średnioterminowej.
Ostatnim aspektem, którego nie można pominąć, jest przystosowanie się do życia codziennego. Zmęczenie i ból mogą prowadzić do modyfikacji wielu czynności: zawodowych lub rekreacyjnych. Ponownie, nie wahaj się poprosić o pomoc swojego lekarza lub lekarza medycyny pracy.
Fibromialgia jest prawdziwą, przewlekłą, męczącą i bolesną patologią. Niezbędne jest zatem wysokiej jakości wsparcie psychologiczne i medyczne. Umiarkowana aktywność fizyczna uprawiana na co dzień wydaje się być najbardziej obiecującą bronią w walce z objawami.